Μόσχα, Πινακοθήκη Τρετιακόφ: Κορυφαία αριστουργήματα. (Δείτε ορισμένα από αυτά.) Φωτογραφίες.

Η Κρατική Πινακοθήκη Τρετιακόφ είναι μια σημαντική πινακοθήκη της Ρωσίας που βρίσκεται στη Μόσχα και θεωρείται η σπουδαιότερη του είδους της σ΄ όλη τη χώρα.
Ιδρύθηκε από τον Ρώσο βιομήχανο Πάβελ Μιχάηλοβιτς Τρετιακόφ το 1856 όταν ξεκίνησε τη συλλογή του αρχικά με σπουδαίους πίνακες ζωγραφικής καθώς και ρωσικά γλυπτά του 19ου αιώνα τα οποία όμως είχε συγκεντρώσει ο αδελφός του Σεργκέι Τρετιακόφ.
Όλη η συλλογή αυτή δωρήθηκε στη πόλη της Μόσχας το 1892. 

Το κτίριο όπου στεγάσθηκε η υπέροχη αυτή συλλογή ολοκληρώθηκε το 1904, δίπλα από το Κρεμλίνο, όπου και εθνικοποιήθηκε το 1918. 

Η Πινακοθήκη Τρετιακόφ που περιλαμβάνει περισσότερα από 130.000 εκθέματα, προσφέρει στον επισκέπτη της, την ιστορία της ρωσικής τέχνης από τον 11ο αιώνα μέχρι τη σύγχρονη εποχή.

Περιλαμβάνει την πλουσιότερη σήμερα συλλογή εικόνων στον κόσμο, περίπου 40.00 εικόνες. 

Αργότερα το 1985 η συλλογή των γλυπτών μεταφέρθηκε σε θυγατρικό μοντέρνο κτίριο - μουσείο δίπλα από την ονομαζόμενη «γέφυρα της Κριμαίας», που βρίσκεται επίσης στη Μόσχα.

Επίσης περιλαμβάνει και τη μισή συλλογή που αναγκαστικά έμεινε στη Ρωσία του Γεωργίου Κωστάκη, ενώ η άλλη μισή συλλογή έργων του, έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα και εκτίθεται μόνιμα στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1997.

Η ιππεύτρια του Καρλ Μπριουλόφ, 1832


Το βασικό μοτίβο του έργου είναι η επικυριαρχία της ομορφιάς πάνω στη δύναμη του αλόγου.

Η ‘ευανάγνωστη’ αρραβωνιαστικιά του Πάβελ Φιόντοροφ, 1847

 

Τα έργα του Πάβελ Φιόντοροφ είναι διάσημα για την απεικόνιση της καθημερινότητας των Ρώσων χωρικών.

Χρυσό Φθινόπωρο του Ισαάκ Λεβιτάν, 1895 

Ένα πολύ φωτεινό τοπίο αποτυπωμένο στον καμβά με ελεύθερο ιμπρεσιονιστικό στιλ.

Πορτραίτο του Αλέξανδρου Πούσκιν του Ορέστ Κιπρένσκι, 1827  

Οι σύγχρονοί του ονόμαζαν τον Πούσκιν «ήλιο της ρωσικής ποίησης».

 Μια σημαντική λεπτομέρεια αναδύεται από το φόντο του πορτρέτου: Το άγαλμα της Μούσας που κρατά λύρα, ακριβώς πίσω από τον ποιητή.

Ο Ιβάν ο Τρομερός σκοτώνει το γιο του. Ίλια Ρέπιν, 1885  

Ο πίνακας «αφηγείται» την ιστορία του τσάρου Ιβάν IV, ο οποίος σε ένα ξέσπασμα θυμού σκοτώνει το γιο του.

Η εμφάνιση του Χριστού ενώπιον του λαού του Αλέξανδρου Ιβάνοφ, 1837-1857 

Ο Ιβάνοφ χαρακτήριζε το θέμα της ζωγραφικής του ως «καθολικό». 

Ο στόχος του ήταν η απεικόνιση της ανθρωπότητας σε μια στιγμή που άλλαξε τη μοίρα της.

Οι κυνηγοί ξεκουράζονται, του Βασίλι Περόφ, 1871 

Ο Βασίλι Περόφ ήταν ένας παθιασμένος κυνηγός, έτσι ώστε όλα τα θέματά του γύρω από το κυνήγι είναι απόλυτα αυθεντικά. 

Οι τρεις κυνηγοί του πίνακα είναι διαφορετικοί: ο καθήμενος αριστερά είναι παλιά καραβάνα που του αρέσει να καυχιέται για τα κατορθώματά του στο κυνήγι, η δεύτερος έχει αμφιβολίες, ενώ ο τρίτος είναι ένας εύπιστος νεοφερμένος.

Πηγή: rbth.com, wikipedia.org